THRACIA

THRACIA

sic a sarvitia incolarum, teste Isidorô dicta, olim Perca, teste Stephan. et Sithon, teste A. Gelliô, regio maxima Europae, mari Aegaeô ad Austrum, Propontide, quâ ab Asia separatur ad Ortum et mari Euxinô definita, a Mysia superiore et inferiore ad Occidentem et Boream, Haemô monte divisa: A Macedonia pariter ad Occidentem Nessô fluviô distetminata. Olim sub propriis Regibus, postea Macedonibus paruit: a Caio Scribonio Curione Proconsule Romanis subdita, postmodum casdem cum Graecia vices experta, captâ a Mahomete II. Constantinopoli, Turcicum iugum subiit; postquam a Bulgaris, imperante Basiliô, qui ab illis victus erat, vastata est, A. C. 978. Nicephorus Briennius hîc imperium arripuit, a Nicephoro Botoniate mox excaecatus, A. C. 1078. Scythas inde pepulit Calo Iohannes Imperator A. C. 1118. Valachis praedae fuit, regnante Balduinô, A. C. 1206. Andronicus illâ, uti mox totô imperiô avum Michaelem exuit, A. C. 1326. Sed et Kosaci, A. C. 1616. usque ad Byzantina moenia illam depopulati sunt Dicitur Romania Sophiano. Inea Mars ubique colebatur; erant enim gens bellicosa. Unde Horat. l. 2. Carmin. Od. 16. v. 5.

—— ———— Bellô furiosa Thrace.

Et l. 1. Carmin. Od. 27. v. 1.

Natis in usum laetitiae scyphis

Pugnare, Thracum est.

Ut et apud Ovid. Ep. 2. Heroid. v. 84. Armiferam Thracen legas. Quae ptoinde forsan borrida Catullo, Epigr. 4. v. 8. et saeva Statio dicitur. Eidem Statio Tumidi Thraces. Virg. l. 3. Aen. v. 13.

Terra procul vastis colitur Mavortia campis,

Thraces arant. —— ————

Porro de virtute Martia Thracum sunt illa Euripidis in Hecuba:

——— —— Θρήκης

Λογχοφόρον, ἔνοπλον, εὔιππον, Α᾿ρεῖ κάτοχον γένος.

Et in eadem Tragoedia de eadem gente, φίλιππον λὰν. Minutius in Octavio: Mars Thracius. Virg. l. 4. Georg. v. 462.

———— Rhesi Mavortia tellus.

Huc pertinet dici ab Arnobio, l. 4. ex sententia Sophoclis Martem in Thraciae finibus procreatum, et ab Homer. Od. 8. Deum hunc absolutum a Vulcani vinculis abiisle in Thraciam. Datum locum credit Lud. de la Cerda huic natalitio a moribus Thracum bellicosissimis. Plin. l. 4. c. 11. princip. Thracia inter validissimas Europae gentes. Plutarch. l. 1. de LL. Καρχηδόνιοι καὶ Κελτοὶ καὶ Ι῎βηρες καὶ Θρᾶκες, πολεμικἀ ὄντα ταῦτα γένη. Ob hanc causam fortasle Pomponius Thracibus fecunditatem negat, et solum fertile. Verba eius apponam e l. 2. c. 2. Regio nec caelô laeta, nec solô: et nisi qua mari propior est, infecunda, frigida, eorumque, quae seruntur, maligne admodum patiens. Raro uspiam pomiseram arborem, vitem frequentius toler at: sed nec eius quidem fructus matur at ac mitigat, nisi ubi frigora obiectu frondium cultores arcuêre. Viros benignius alit, non ad speciem tamen: nam et illis asper atque indecens corporum habitus est: ceterum ad ferociam et

numerum, ut multi immitesque sint, maxime ferax. Haecille. Interim voces illae colitur, et arant apud Poetam aliud plane prae se ferunt. Hinc fertilitatem ei dat Euripides in Hecuba, cuius haec sunt ex versione Erasmi:

————— Throicô emisit solô

Ad hospitam Polymestoris Thraciae domum,

Qui Cherronesi fertilem glebam colens

Armis ferocem Martiis gentem regit.

Ubi verba Graeca signata sunt, ἀρίςην πλάκα. Quin et Plato, l. 7. Leg. loquens de Thracia, illi attribuit γεωργεῖν, βουκολ εῖν, ποιμαίνειν. Ammianus dat Thraciae immensam camporum placiditatem. Idem clare, l. 31. loquens de Thracia, cespitis, inquit, est feracissimi. Iterum: vicos uberes. Apud Cedrenum orientales homines frumenti inopiam passi migrant in Thraciam, non facturi, nisi haec fertilis. Vites vero quod attinet, Hippocrates in Epp. locum quendam Abderae urbis (quod oppid. Thraciae est) ornatum exhibet αὐτοφύτοις ἀμπέλοις. Unde Athen. l. 1. Ε᾿πιεικῶς δὲ ἡ Θράκη ἐθαυμάζετο ὠς` ἡδύοινος. Verum enim vero recte Pomponius ait, infecundam esse Thraciam, nisi qua mari vicina est. Universum enim huius regionis litus Graecis erat refertum coloniis; vinaque hîc nascebantur generosissima, Maroneum, Biblinum, aliaque, vixque in ulla regione maior erat cultus Bacchi, quam in litorablibus illis Thraciae oppidis, adeo illa passim erant πολύοινα. At vero interior tractus, qui proprie Thracia erat, altior et frigidior orâ illâ, quam Graeci inhabitabant, vel nullum omnino, vel malignum satis producebat vinum. Neque id tam regionis, quam incolentium vitio imputandum esse videtur. Barbari enim et bellatores erant plerique Thraces, agticulturae ignari, lacte tantum et pecoribus viventes, aut raptu vicinorum. Vitam illorum breviter sic descripsit Herodotus: Α᾿ργὸν εἶναι κάλλιςον, γῆς δὲ ἐργάτην ἀτιμότατον, τὸ ζην̑ ἀπὸ πολέμου καὶ ληιςύος, κάλλιςον. Apud Zenodotum perfidiae notantur, unde pactis cum Boeotis induciis noctu populati sunt agros, hinc Thracium commentum. Poetis Bistonii, Ismarii, Mantini, Odrysii, Oeagrii, Pangaei, Rhodopaei dicuntur. Fuit haec regio, quae hodie Romania dicitur, alias divisa in Thraciam cis et trans Rhodopen. Postea in IV. provinc. Nempe in Thraciam propriam ad Occidentem, Haemimontum ad Boream, Rhodopen ad Meridiem et Europam ad Ortum. Eius primaria Constantinopolis. Vide ibi. Etiam Rumelia persaepe tota regio dicitur; sub Turcis, quibus Icella vocatur. Terminatur a Septentrione Bulgariâ, ut et ab Occidente a Meridie mari Aegaeô, ab Ortu Pontô Euxinô, Bosphorô Thraciô, Propontide et Hellespontô. Baudrand. Hinc Thracius. Ovid. Ep. 1. Heroid. v. 42.

Thracia nocturnô tangere castra dolô.

Item Threicius. Virgil. l. 3. Aen. v. 51.

Infelix Priamus furtim mandârat alendum

Threicio regi. ————

Cuius feminin. Threissa. Idem, l. 11. Aen. v. 858.

——— Auratâ volucrem Threissa sagittam

Deprompsit pharetrâ. ————

Item Thressa. Horat. l. 3. Carm. Od. 9. v. 9.

Me nunc Thressa Chloe regit.

Nic. Lloydius.